Vegan: Waarom ik startte met plantaardig eten
Geen dierlijke producten eten lijkt voor veel mensen onhaalbaar. Niks lekkerder dan een boke met jonge kaas, toch? Maar achter dat lekkers gaat heel wat leed schuil. In deze blog vertel ik je waarom ik plantaardig ging eten en mezelf voorzichtig veganist noem. En als het je ambitie is om ook plantaardig te eten: wat ik kan, kan jij ook.
Vlees is nooit m’n ding geweest. Net zoals veel mensen at ik het omdat het zo hoorde – een vegetariër was toen ik een tiener was nog een zeldzaam wezen – maar vaak met tegenzin. Toen ik enkele jaren geleden meer leerde over vegetariër zijn, ben ik snel gestopt met vlees eten. Maar kaas, melk, eieren, … gingen er toen nog vlotjes in.
De ommekeer kwam er in 2018, het jaar waarin mijn dochter geboren werd. Mijn leven is in dat jaar – uiteraard – enorm veranderd. Ook op manieren die ik op voorhand niet had voorzien. Ik begon anders te denken over onze gebruiken en gewoontes en ben nog elke dag dankbaar dat dat kleine baby’tje me de ogen geopend heeft.
Melk is goed voor elk
Ik had beslist om borstvoeding te geven zolang het aangenaam was. Maar dat was het al snel niet meer. Het was pijnlijk, mijn lieve baby viel te snel af, ik moest gaan kolven, … (Veel hiervan had waarschijnlijk te maken met mijn inleiding, je kan hier meer lezen over mijn bevalling). Bij dat kolven voelde ik mezelf niet beter. Ik voelde me echt een melkkoe en heb het dan ook maar enkele weken volgehouden.
En daar was het: het besef dat een melkkoe niets is wat je wil zijn. Als ik last had van stuwing en kloven, om nog maar te zwijgen van andere ongemakken na een bevalling, dan had een koe dat ook. En ik moest dan nog alleen eten voorzien voor mijn eigen kindje (wat dan nóg aangevuld moest worden met poedermelk). Daarbij kon ik dit doen vanop mijn comfortabele zetel, in mijn warm huis en terwijl wat naar tv kijken. Om daarna mijn baby’tje bij mij nemen en haar zelf een flesje geven.
Dat lijkt me nog nét iets anders dan in een stal staan met honderden andere nieuwe mama’s die hun kindje net hebben moeten afgeven. Ik begreep even niets meer van deze wereld.
Vanaf nu vegan
En zo ging ik me enkele weken na de geboorte van Ellis verdiepen in het veganisme. Ik ging zeker niet van de ene dag op de andere plantaardig eten. Ik begon met geen jonge kaas meer te eten als broodbeleg. Even later at ik geen eieren meer en haalde ik plantaardige melk en room in huis. Dan verving ik de boter door een vegan versie. Stapje voor stapje verdween ook de gemalen kaas uit onze ijskast.
Het was een proces waarin ik veel kleine stapjes heb genomen en me telkens beter voelde bij de keuzes die ik maakte. Ik wou hierin ook niet te streng zijn voor mezelf en ben dat nog steeds niet. Vandaag kan ik zeggen dat ik pakweg 95 procent plantaardig eet.
Die andere vijf procent zijn er voor feestjes en recepties waar er geen vegan opties zijn. Of voor een cake die getrakteerd wordt op het werk. Dierlijke producten zijn dus meer de uitzondering dan de regel geworden en daar voel ik me goed bij. Als ik té streng zou zijn voor mezelf, zou ik het niet lang kunnen volhouden. En dat is uiteraard wel de bedoeling.
Wat is jouw vegan origin story?
Ben je benieuwd naar wat ik klaarmaak in de keuken? Je vindt hier een overzicht van vegan recepten.
Volg Hallo Helena op Instagram en Facebook voor meer recepten en groener leven.
Lees meer over dit onderwerp
Getest: duurzaam scheren met een safety razor
Druantia: workshop natuurlijke verzorgingsproducten
